نوزاد وقتی گرسنه می شود سعی می کند
با گریه کردن به شیر و غذایش برسد اما بعضی
از ما بزرگترها حاضر نیستیم به اندازه ی آن نوزاد
برای رسیدن به روزی خود تلاش و حرکتی کنیم
درست مثل کسی که اطرافش پول و مال ریخته اما
از روی تنبلی و سستی و بی ارادگی حال ندارد
آن ها را جمع کند یا بردارد.
فقط گریه ی به اندازه ی ابرهاست که سود و خیر
فراوانی به آدم ها میرساند ما آدم ها هرچقدر
به حال هم گریه کنیم نمی توانیم خیر و سودی
به همدیگر برسانیم جز این که با نیت جلب رضایت
خداوند در عمل ,تا آنجا که برایمان امکان دارد
دست همدیگر را بگیریم و به همدیگر خوبی و
محبت کنیم هزار ساعت گریه ی ما یک فقیر
گرسنه را سیر نخواهد کرد اما هزار تومان
بخشش ما شاید او را سیر کند.
با آجر هم می توان مسجد ساخت و هم میخانه
حروف نیز همین طورند هم می توانیم با آن ها
کلمات و جملات زیبا بسازیم و هم می توانیم با
آنها کلمات و جملات زشت و بد بسازیم انتخاب
با خودمان است.
وقتی دیوانه ای اشتباه می کند می گوییم عقل ندارد
نمی تواند فکر کند نمی دانم ما که ادعای عاقل بودن
و دانایی می کنیم چرا این همه اشتباه و گناه می کنیم
پس خوش به حال دیوانه ها که حداقل بهانه و دلیلی برای
اشتباه خود دارند ما که دانسته دروغ می گوییم و...
نه می توانیم اسم عاقل بر خود بگذاریم و نه اسم دیوانه.
محتاجم اما نه محتاج پول کسی نه محتاج
آب و غذا نه محتاج دارو نه محتاج خانه نه
محتاج لباس و...من محتاج و گدای دعا
هستم شما را به خدا به من عاجز بی نوا
دعا کنید.
قصه ی ما آدم ها شبه قصه ی ماهی وصیاده دنیا مثل
صیادی است که برای به دام انداختن ما آدم ها که مثل ماهی های
رنگاورنگیم طعمه می گذاره کسانی اسیر دنیا می شوند که طمع کارند
و به روزی خود قانع نیستند.
سیگار واقعا هیچ وقت نمی تواند مارا از غم وغصه نجات بدهد
چون اگر می توانست برای خودش کاری می کرد وبرای خودش
کاری می کرد وخودش را از آتیش کبریت یافندک آدم ها نجات می داد.
خورشید نور و فایده اش را به همه می رساند حتی اگر هیچ
کسی به آن توجه و نگاهی نکند ای کاش ما آدم ها مثل خورشید
به همه خوبی و محبت می کردیم حتی اگر از آن ها تشکر و قدردانی
و تعریف و تمجید و توجهی نمی دیدیم ای کاش اجر محبت ها و خوبی های
خود را فقط از خدا می خواستیم نه از خلق او
کاش ما آدم ها زبانمان را مثل سیم کارت های غیر دائمی و
اعتباری می کردیم و همان طور که سیم کارت را اول شارژ
می کنیم و بعد با آ ن حرف می زنیم زبانمان را نیز اول با
عقلمان و فکر کردن درست و به اندازه شارژ می کردیم و بعد
حرف می زدیم و هروقت که حرف های خوب و فکر های درستی
نداشتیم سکوت می کردیم و سعی می کردیم باز هم با فکر کردن و
یافتن حرف های خوب و یا آموختن آنها از دیگران و جاهای دیگر
دوباره آن را شارژ کنیم و باز هم حرف بزنیم
وقتی یک دانه ی گندم در زمین بکاری آن دانه اگر ضرر و آسیبی از بی آبی
و طوفان و سیل و آفات و... به آن نرسد رشد می کند و به جای یک دانه به تو چند
برابر گندم می دهد بخشش نیز همین طور است و خطرات و آفت های بزرگی به نام ریا
و منت آن را تهدید می کند اگر فقط برای رضای خدا بخشش کنی و خطرات و آفت های ریا
و منت را از آن دور کنی به ثواب و روزی چند برابر می رسی.
