شبیه سیم کارت

 کاش ما آدم ها زبانمان را مثل سیم کارت های غیر دائمی و

 

 اعتباری می کردیم و همان طور که سیم کارت را اول شارژ

 

 می کنیم و بعد با آ ن حرف می زنیم زبانمان را نیز اول با

 

عقلمان و فکر کردن درست و به اندازه شارژ می کردیم و بعد

 

حرف می زدیم و هروقت که حرف های خوب و فکر های درستی

 

 نداشتیم سکوت می کردیم و سعی می کردیم باز هم با فکر کردن و

 

 یافتن حرف های خوب و یا آموختن آنها از دیگران و جاهای دیگر

 

  دوباره آن را شارژ کنیم و باز هم حرف بزنیم